زمستان...

شعرهای سپیدم

از خودم نیست

شعر خداست

من فقط منتظر می شوم زمستان از راه برسد،

تا خدا شعر تازه ای بنویسد روی کاغذ ابرها

و سپس شعرهای کهنه اش را ریز ریز کند

تا زمین پر شود از کاغذهای سپید

آنگاه کافی است به یکی از این دانه های خیس خیره شوم

و از روی دست خدا شعر نو بنویسم...